Supportersproblemen

Met de terugkeer van bezoekende supporters in de Jupiler Pro League is heel de ondertussen nostalgische voetbalbeleving compleet. Maar dat is toch geen leven, dat van een uitsupporter. Heel de wedstrijd krijg je de ergste dingen naar je kop geroepen, zie je tientallen middenvingers door het plexiglas en in het ergste geval krijg je een brandende rookbom op je kanis gegooid. En toch: als jouw team als overwinnaar naar huis trekt, verlaat je het bezoekersvak als Robin Hood, met gestolen punten terug naar huis.
Ligue 1 heeft vandaag een groot supportersprobleem. Supporters en problemen klinkt jammerlijk als een match made in heaven na decennialang bedekken van schandvlekken met schandvlekken. Maar wat moet je anders als je die absurde beelden ziet? Tijdens de rust van le Derby du Nord tussen Lens en Lille bestormden een honderdtal ‘thuissupporters’ (alias loslopend wild) het bezoekersvak. Dit gebeurde amper een maand na de veldbestorming in de Riviera-derby Nice-Marseille, waarbij spelers van de bezoekende ploeg rake klappen kregen. Deze feiten stigmatiseren het voetbalpubliek in de ergste mate, waardoor de volgende pseudo-existentiële vraag zich opdringt: wat ís een supporter?
De supporter, homo firmamentum, is letterlijk een mens die steun geeft. Dit uit zich in verschillende gedragingen: de ploeg aanmoedigen, meegaan op awaydays, juichen bij een doelpunt, … Charles Darwin zou de hoofdrolspelers uit de beelden van Ligue 1 beschrijven als ‘apen uit een vorig evolutiestadium van de mens’. Elke voetballiefhebber die toegeeft aan supportersgeweld, is een melancholieke romanticus die te veel naar Green Street Hooligans heeft gekeken.
Voetbal draait echter niet rond supporters, voetbal draait rond een middenstip. Rond dat verkalkte plekje gebeurt het allemaal, waarbij spelers een beslissende actie maken of een bal in de kruising schieten. Voetbalsupporter zijn is eigenlijk een ondankbare hobby. Niet alleen om in kooien van bezoekersvakken terecht te komen, maar vooral om toe te geven aan die bestemde machteloosheid. ‘Vechten voor je club’ is dan ook een huilerige uitdrukking van agressieve machtsverslaafden en seksueel gefrustreerde freaks. Wie zich hierin herkent, moet zich geroepen voelen om nooit meer in een stadion te komen. Aan de echte fans: zing nog eens een liedje.