4 minuten en 42 seconden. Wat kan je allemaal doen in die tijd? Uit de zetel stappen richting de keuken, uit de koelkast een Stella Artois en een chocoladepuddinkje nemen, de respectievelijke producten openen, de hond een aai op z’n bol geven, naar buiten kijken hoe de wereld ten onder gaat en vervolgens terug in de zetel ploffen om te merken dat de VAR géén beslissing neemt. Zowel de duur als de uitkomst van de interventie in Zulte Waregem-Anderlecht waren absurd. Technische beperkingen, menselijke beperkingen, … dat de VAR in de Belgische competitie beperkingen kent, is al lang geweten. Maar de VAR zelf is geen farce, het is hoe wij ermee omgaan dat het een farce wordt.
De klassieke buitenspel heeft al veel heibel veroorzaakt in de sport. “Verlos de voetbalsport, roei buitenspel met wortel en tak uit,” oppert goeroe Jan Mulder terwijl drie volwassen mannen in flashy sporttenue onhandig lijnen tekenen op een scherm. Het resultaat lijkt op een klungelige meetkundeopdracht uit de lagere school, zoals toen de winning goal in Standard-Cercle Brugge werd afgekeurd na eveneens minutenlang gedebatteer in Tubeke. Was dat buitenspel of niet? Nee, want de lijnen waren niet correct getrokken. Faliekant gebuisd voor meetkunde.
Maar scheidsrechtersbaas Stephanie Forde verzekert beterschap. VAR-interventies mogen nog maximum 2,5 minuten duren én wanneer de buitenspellijn mislukt na twee pogingen zal de beslissing op het veld gevolgd worden. Dat moet de aanhoudende polemiek rond de VAR doen rusten. Die zweeft steeds rond dezelfde vergiftigde gedachte: er is geen gevoel meer in het voetbal. Gevoel staat voor die romantici gelijk aan handdoelpunten à la Maradona en doodschoppen à la Pepe. Deze schandalen zijn eruit, maar niet ieder stilstaand beeld waar de VAR op blindstaart is een dergelijk schandaal. Leg kunstgras in ieder VAR-kantoortje om de scheidsrechters wat veldgevoel te geven.
“Ik ben helemaal geen fan van de VAR. Scheidsrechters moeten fouten kunnen maken,” zei Radja Nainggolan laatst nog in Extra Time. Refs maken nog fouten, alleen niet meer zo’n dramatische. Denk maar het fabuleuze beeld van Bert Put met de handen in het haar nadat hij in Union-STVV floot in plaats van spelvoordeel te geven. De VAR is een onomkeerbare vooruitgang in het voetbal. Het ligt eraan hoe we ermee omgaan: eisen we de kosmopolitische waarheid van iedere baltoets of willen we grote onrechtvaardigheden op het veld definitief bannen?

Advertentie