Wouter Vrancken ruilt KV Mechelen na vier succesvolle seizoenen in voor Racing Genk. Op de laatste speeldag verliet hij Achter De Kazerne door de grootste poort. Zijn nalatenschap op Malinwa is dan ook uitzonderlijk: promotie naar eerste klasse, beker van België, nooit naast de play-offs gevallen … en dat in een club die financieel probeert te groeien. Afgelopen seizoen is de referentie van de nieuwe standaard die Vrancken in Mechelen heeft gezet.

Sinds het verblijf van Peter Maes tussen 2006 en 2010 was er geen coach die langer dan twee seizoenen aan het roer bleef in Mechelen. Harm Van Veldhoven, Frank Vercauteren, Aleksandar Jankovic (2x), Yannick Ferrera en Dennis Van Wijk wisselden elkaar af op de bank. De club was eindelijk opnieuw een stabiele eersteklasser na de doorstart in derde afdeling in 2003, maar kreeg moeilijk vat op zijn sportieve identiteit. Voor de komst van Vrancken speelde geelrood vaak op de traditionele Engelse wijze van kick and rush. Spelers als Boubacar Diabang (2009-2014), Sofiane Hanni (2014-2016) en Hassane Bandé (2017-2018) waren uitzonderingen op die stijl. Ook de focus op eigen jeugd was steevast een rode draad met Elias Cobbaut, Jules Van Cleemput en Jordi Vanlerberghe als succesvolle voorbeelden.

Malinwa toonde wel ambitie: een nieuw stadion moest de club naar het volgende niveau brengen; consequent spelen in de subtop en meedingen voor Europees voetbal. Na de degradatie in 2018 en de zaak Propere Handen leek die ambitie (voorlopig) dood en begraven. Maar door een sterk seizoen in 1B met de promotie en de bekerwinst was KV Mechelen weer alive and kicking. Als het niet aan bondsprocureur Kris Wagner had gelegen, speelde KV in de Europa League (De Belgische voetbalbond sloot KV Mechelen uit van Europees voetbal in 2019/2020 door de betrekking met Propere Handen, red.). Vrancken leidde zijn troepen de jaren erna steeds richting Europees voetbal, maar dat doel is nooit gehaald. In 2021 was het bijna zover, maar KV verloor zijn laatste wedstrijd tegen AA Gent terwijl het maar een punt nodig had om Europese voorrondes te halen.

Menig analist loofde de herkenbare speelstijl van KV Mechelen onder Vrancken. Zeker het afgelopen seizoen waren zijn principes in iedere wedstrijd aanwezig, uitgezonderd het debacle op Seraing en de instorting op Zulte Waregem. In balverlies speelde Malinwa in een 4-2-4 met hoge pressing op de verdediging van de tegenstander. Dat bracht uiteraard risico’s met zich mee, maar het pakte vaker goed uit door de efficiënte balrecuperatie op het middenveld. De 22-jarige Vinicius Souza is daarvoor verantwoordelijk. Door zijn snelheid, kracht en voetballend vermogen (hij is en blijft een Braziliaan) domineerde hij het middenveld. Met Rob Schoofs naast hem kon de bal snel verlegd worden richting de aanvallers. Daardoor scoorde Mechelen 57 keer in de reguliere competitie, meer dan zowel Antwerp, Gent en Charleroi.
Eveneens variatie in het uitvoetballen behoorde tot het Malinwa onder Vrancken. In de opbouw werd het spel vaak verplaatst naar de flanken, waarbij de opkomende backs (Sandy Walsh en Lucas Bijker/Alec Van Hoorenbeeck) ondersteuning boden. Als het op een flank niet lukte, ging de bal met gemak naar de andere flank of naar het centrum, waar Kerim Mrabti of Schoofs steeds als aanspeeloptie fungeerden. Door de vele loopkilometers zonder bal bespeelden ze alle ruimtes op het veld. Deze principes maakte van KV dit seizoen meer dan een omschakelingsploeg.
Ook al scoorde KV aan de lopende band, het eindigde de reguliere competitie met een doelpuntensaldo van -4. Veel tegengoals door de aanvallende speelstijl? Niet zozeer, Mechelen slikte veel doelpunten op standaardsituaties. Het is duidelijk dat geelrood achteraan een ‘blok beton’ zoals Seth De Witte, Germán Mera of Arjan Swinkels mistte. Jordi Vanlergberghe heeft wel zijn lengte mee, maar heeft minder de agressie in zich om alle duels te winnen. Rick van Drongelen moest die rol innemen. Hij werd in januari gehuurd van Union Berlin, maar kon nooit zijn stempel doordrukken (mede door betrokkenheid bij een dodelijk verkeersongeval begin mei).

Niet alleen de coach stond achter dit moderne voetbal op het veld. Het transferbeleid heeft daar ook voor gezorgd. De sportieve cel onder leiding van Tom Caluwé heeft de ploeg doorheen de jaren gericht weten te versterken zonder grote sommen uit te geven. Deze aanpak is noodzakelijk, aangezien KV Mechelen met beperkte financiële middelen werkt. De duurste inkomende transfer uit de clubgeschiedenis is nog steeds Rob Schoofs (Hij werd in 2017 gekocht van AA Gent voor 1 miljoen euro*, red.). De smaakmakers van afgelopen seizoen zijn allemaal voor minder overgekomen: Hugo Cuypers (750.000 euro), Kerim Mrabti (transfervrij), Nikola Storm (250.000 euro). De marktwaardes van deze spelers liggen momenteel tussen 3 en 5 miljoen euro. De kans dat KV deze zomer opnieuw mag cashen is dus groot.
Opnieuw, ja. Afgelopen jaren deed Mechelen al enkele opzienbarende uitgaande transfers: Hassane Bandé (8 miljoen euro, Ajax), Issa Kaboré (4,5 miljoen euro, Manchester City), Aster Vranckx (8 miljoen euro, Wolfsburg). Door dit transferbeleid van goede huurspelers, slimme investeringen en geloof in eigen jeugd kan KV Mechelen een positieve transferbalans voorleggen.

Groene cijfers zijn nodig voor de weg die KV Mechelen wil bewandelen. Eerst en vooral laten de statuten geen buitenlandse eigenaar toe om geld in de club te pompen. Daarnaast heeft het nieuwe bestuur onder leiding van CEO Frank Lagast in 2019 het plan ‘KVM 2025’ voorgesteld. In dat plan staan enkele doelen die tegen 2025 uitgevoerd moeten zijn. Budgetvergroting is een van de belangrijke krijtlijnen die afgelopen voorjaar al verwezenlijkt is met een kapitaalsinjectie van 5 miljoen euro. Daarbij is Helmond Sport-voorzitter Philippe van Esch de tweede grootste aandeelhouder geworden. Ook verdere investeringen in de infrastructuur (vernieuwing van tribune 4, nieuwe jeugdacademie en nieuw trainingscomplex voor de eerste ploeg) en afbouwen van schulden zijn kerndoelen om KV Mechelen verder uit te bouwen.

Het vertrek van Wouter Vrancken zal geen verandering brengen in de ambities Achter De Kazerne. Vrancken heeft de identiteit van KV Mechelen op het veld kunnen vertalen: aanvallend voetbal, dominantie op het middenveld, focus op Belgische spelers (liefst uit eigen jeugd), zonder grote transferbedragen uit te geven. Met deze nieuwe sportieve standaard heeft Malinwa een duidelijke visie op de toekomst en kan de club verder groeien.

*Alle transferbedragen zijn op basis van de informatie op Transfermarkt.be overgenomen.

Advertentie