STVV begon aan het seizoen met 2 op 6. In hun eerste twee wedstrijden speelden de Truienaars 1-1 gelijk: thuis tegen Union Sint-Gillis en uit bij KAA Gent. Voor die verplaatsing naar Gent kon trainer Bernd Hollerbach nog niet rekenen op huurling Gianni Bruno, die gehuurd wordt van… KAA Gent. Er is nu eenmaal een clausule opgenomen in het contract dat Bruno niet tegen zijn moederclub mag uitkomen. Dat kwam Gent misschien ook maar goed uit, want misschien zijn ze daar nog niet vergeten dat ze in het seizoen 1998/99 genekt werden door een uitgerangeerde Buffalo in STVV-shirt.

Stan Braem die van vierde provinciale naar de Jupiler Pro League opklimt: het is nu al een van de mooiste transferverhalen van het tussenseizoen. Zulte Waregem plukte hem natuurlijk niet rechtstreeks weg uit de laagste provinciale reeks: na zijn passage bij Dosko Sint-Kruis speelde hij ook nog voor KFC Varsenare, KSV Oostkamp en KSKV Zwevezele. Bij laatstgenoemde club, uitkomend in de Tweede afdeling (het vierde niveau dus), ging Zulte Waregem een paar maanden geleden de 23-jarige Braem oppikken.

“23 jaar? Da’s nog jong”, moet Filip Fiers gedacht hebben. De Zelenaar was al 26 jaar toen Sporting Charleroi hem in 1995 kwam wegplukken bij vierdeklasser Eendracht Zele. De club uit de Oost-Vlaamse gemeente Zele, niet ver van Lokeren, was de jeugdclub van latere internationals Filip De Wilde en Hans Christiaens, die later beide hun seniorencarrière zouden starten bij KSK Beveren. Ook Peter Van Wambeke, die met vier clubs (Sint-Niklase SK, Germinal Ekeren, Boom FC en Eendracht Aalst) promotie naar Eerste klasse afdwong, genoot er zijn jeugdopleiding.

In tegenstelling tot Braem, had Fiers zijn jeugdopleiding wel bij een eersteklasser genoten. Van bij de preminiemen tot de Uefa’s speelde hij bij KSC Lokeren. Daarna ging hij als amateur aan de slag bij Eendracht Zele, terwijl hij overdag kabels in de grond ging trekken voor Belgacom. Hij begon in Derde klasse en bleef zelfs na de degradatie naar de Bevordering in 1992 bij Zele voetballen. Zijn topschutterstitel leverde interesse op, en uiteindelijk zelfs een contract bij Sporting Charleroi.

Non met habijt

Fiers verteerde de stap naar Eerste klasse goed. Dat blijkt zeker als we naar het vervolg van zijn carrière kijken. Na twee seizoenen bij Charleroi versierde de 28-jarige Fiers immers een transfer naar het KAA Gent van Johan Boskamp. Daar liep het echter minder goed. “Het liep voorbereiding al mis met wat lichte blessures en nadien geraakte ik nog nauwelijks van de bank. Niet dat ik met Boskamp problemen had of zo, verre van, maar ik werd slechts opgesteld als er geen alternatieven waren”, liet Fiers later optekenen in de pers. Fiers speelde in het seizoen 1997/98 negentien competitiewedstrijden, waarvan wel vijftien keer als invaller. Zijn enige doelpunten voor de Buffalo’s scoorde hij in de Beker van België: in de 1/16e finale opende hij tegen Eendracht Aalst in de tiende minuut de score en scoorde hij in de verlengingen de 3-3. Gent won de wedstrijd met 4-3. Saillant detail: Fiers startte in die wedstrijd op de bank, maar viel in de… negende minuut in voor de geblesseerde Anders Nielsen. “Jammer dat ik Nielsen al zo vroeg moest vervangen”, zou Boskamp na de bekerkwalificatie hebben gezegd…

Na een jaar pakt Fiers, die bij de B-ploeg van Gent overigens wél vlot de weg naar doel vond, zijn koffers in het Jules Ottenstadion. De Zelenaar onderhandelde even met KV Oostende, dat even later naar Eerste klasse zou promoveren, maar tekende uiteindelijk bij STVV. Fiers hoopte er zijn passage bij Gent snel te vergeten, niet in het minst om de grappenmaker in hem weer naar hartelust naar boven te laten komen. “Een grapje is bij mij nooit ver weg, maar vorig seizoen werd dat bij Gent maar matig gewaardeerd. Als de sfeer goed is in de groep, voel ik me ook goed en dan durf ik wel eens uit de bol gaan”, aldus Fiers toen in de media. Dat-ie zich amuseerde op Staaien, blijkt uit een sfeerreportage uit die tijd met zijn carpoolmaatjes, Kurt Mertens en Dirk Van Oekelen, woonachtig in respectievelijk Gent en Antwerpen. “We hebben eens bijna een non meegenomen die stond te liften, met kapje en habijt aan. Maar de auto was te klein, dus hebben we ze moeten laten staan. Daar heb ik nog altijd spijt van”, rakelde Mertens toen op. “Toen we hoorden dat Radio Donna aan een afrit stond waar we voorbij kwamen, zijn we natuurlijk even goedendag gaan zeggen. Zo kwamen we ook eens op de radio”, kwam Fiers met een andere anekdote af. U kunt er de joligheid vast zelf bijdenken.

Nikita

Maar ook óp het veld liep het toen allemaal op wieltjes. Na een achtste plaats in het seizoen na de promotie in 1994 was STVV driemaal op rij in de rechterkolom geëindigd, maar in het seizoen 1998/99 finishten de Kanaries op een negende plaats. De komst van een scorende spits deed daar veel aan. Fiers klokte in zijn debuutseizoen meteen af op vijftien competitiedoelpunten – enkel Jan Koller (KSC Lokeren), Branko Strupar (KRC Genk), Souleymane Oulare (KRC Genk) en Zoran Ban (Excelsior Moeskroen) scoorden er meer. Op de tweede speeldag opende al zijn doelpuntenrekening: in ’t Kuipje brak hij de ban met de 0-1, waarna Patrick Teppers, Mladen Rudonja en Kurt Mertens voor een 1-4-zege tegen Westerlo zorgden. Ook zijn hattrick in de 7-0-zege tegen zijn opleidingsclub Lokeren was memorabel: Fiers scoorde de 1-0, 2-0 en 3-0 allemaal in de eerste helft.

Het kan bijna niet anders of Fiers had de verplaatsing naar Gent op de dertiende speeldag met stip aangeduid op zijn kalender. Hoe meer die week naderde, hoe harder Fiers ernaar zal hebben uitgekeken. Niet in het minst omdat de hele STVV-ploeg enkele dagen eerder al eens naar Gent afzakte om in Flanders Expo het concert van Elton John bij te wonen. De Truiense karavaan – meer dan 60 personen, want ook de spelersvrouwen mochten mee – kregen er zowaar een privéaudiëntie van de geridderde zanger. Volgens de overlevering trakteerde Fiers een VRT-camera trouwens op een gesmaakte versie van het lied ‘Nikita’.

Een leuke bijkomstigheid voor de eerste de clash met zijn oude club, was het feit dat de Truienaars voor aanvang hoger geklasseerd stonden dan Gent. STVV was na de 0-1-nederlaag tegen Standard naar de zesde plaats teruggezakt, terwijl Gent na de 8-1-nederlaag tegen Germinal Ekeren naar de elfde plaats was getuimeld. Geen van beide clubs kon een week later een grote sprong vooruit maken in het klassement, want het werd 1-1 in het Jules Ottenstadion.

Volk

Een klein halfjaar later had Fiers voor de tweede ontmoeting met zijn ex-club Gent een extra reden om zich dubbel te plooien: de Buffalo’s waren inmiddels boven STVV geklommen in het klassement en telden voor aanvang van de wedstrijd… één punt meer. Gent kreeg in de tweede helft een uitgelezen kans om op voorsprong te komen nadat Wouter Vrancken de bal met de hand raakte na een verre inworp van Ivica Dragutinović. Edin Ramčić zag zijn strafschop echter gestopt worden door de Sloveense doelman Robert Volk. STVV begon daarop beter te spelen, net op tijd om nog een doelpunt te maken. Het was… Filip Fiers die in de 79e minuut de bal in doel knalde na een snelle counter. De Zelenaar vierde zijn vijftiende competitietreffer van het seizoen zo stevig dat hij zijn derde gele kaart van het seizoen kreeg, waardoor hij de Limburgse derby tegen de latere kampioen KRC Genk miste. Dat zal hem vast niet gedeerd hebben, net zoals het feit dat Gent uiteindelijk één plaats boven STVV eindigde in het klassement met… één punt meer. Vijftien competitiegoals en twee bekergoals tegen Lommel SK – in een 2-3-zege –, da’s goed genoeg als antwoord op een mislukt seizoen.

Ook in het seizoen daarop haalde Fiers dubbele cijfers in Eerste klasse: toen het seizoen 1999/00 een paar weken voor zijn 31e verjaardag afliep, klokte hij af op tien competitiegoals. In het seizoen daarop deed hij de netten in de competitie slechts vijf keer trillen, mede door een armbreuk die hem tijdlang aan de kant hield. Na drie seizoenen liep zijn avontuur bij STVV af. Fiers speelde nadien nog voor onder andere FC Denderleeuw, Rapid Lebbeke en… Eendracht Zele.

Advertentie