Two to Toulouse. Het mopje van die Engelsman die in een Frans treinstation een treinticket wil kopen voor hem en zijn vriend en daarbij op hoongelach wordt onthaald, is al decennia oud. Wellicht ouder dan Will Still, de Engelse Belg die pas in oktober vorig jaar zijn dertigste verjaardag vieren.

Dertig, dat was tot vanmiddag net niet het aantal wedstrijden dat Will Still heden ten dage al aan het hoofd stond van een eersteklasser. Natuurlijk moeten we ook zijn passage bij Lierse SK vermelden. Na het ontslag van Fred Vanderbiest in oktober 2017 stond hij als interimmer aan het roer tijdens het 1-1-gelijkspel tegen AFC Tubize, waarna Lierse het vertrouwen stelde in de amper 24-jarige Still. Zijn eerste wedstrijd ‘voor echt’ draaide uit op een 3-2-nederlaag tegen Union, maar daarna volgde een fabuleuze 21 op 21. Dat het daar stopte, komt enkel en alleen omdat Still na 60 dagen het trainersstokje noodgedwongen moest doorgeven omdat hij toen nog niet over het juiste diploma beschikte.

De rest van het sprookje is bekend: Still werkte een paar jaar achter de schermen bij Lierse en Beerschot, kreeg in januari 2021 de kans om Hernán Losada te volgen naar Washington, maar koos ervoor om de jongste naoorlogse coach in de Belgische hoogste divisie te worden. Aan het puntentotaal dat hij in de oertijd met Lierse behaalde (22), kwam hij op het Kiel evenwel niet: in de competitie sprokkelde hij 17 op 39, en zelfs als we de forfaitzege tegen Dessel Sport in de Beker van België erbij rekenen – wat we bezwaarlijk kunnen doen, aangezien Dessel het veld niet opkwam – komen we er nog niet. Enter Peter Maes, uiteindelijk zelfs niet aan het halve seizoen van Still zou komen.

En Hernán Losada? Die zal tijdens zijn lange vlucht over de plas wellicht liever teruggedacht hebben aan de tijd dat Beerschot als promovendus in de top vier kampeerde dan aan de dalende lijn die onder hem reeds was ingezet op het Kiel. Inderdaad, er was inderdaad niet zoiets als een ‘Beerschot vóór Losada’ en ‘Beerschot na Losada’: de ster was al een tijdje tanende. Het vertrek van Tarik Tissoudali naar KAA Gent en de vormdip van Raphael Holzhauser zullen Still niet geholpen hebben in zijn zoektocht naar een antwoord daarop.

Het moge duidelijk zijn: Still heeft in zijn halfjaar als trainer op het Kiel geregeld aan zijn bolleke gekrabd. Tegenwoordig linken we Still trouwens meer aan champagne, met dank aan Stade de Reims, de club uit de champagnestreek waarvan Still eind vorig jaar de sleutels definitief in handen kreeg. Leek het in augustus 2021 nog een once in a lifetime dat hij de leiding kreeg tegen Paris Saint-Germain – uitgerekend in de debuutwedstrijd van Lionel Messi –, dan was zijn speeltijd in het najaar van 2022 al wat langer: enkele dagen nadat Óscar García om persoonlijke redenen ontbrak tegen… Paris Saint-Germain en Still als interimtrainer een knap 0-0-gelijkspel afdwong, kreeg de Spanjaard de bons. Niet veel later raakte bekend dat Still tot aan de WK-break zijn kans zou krijgen.

En toen begon pas het échte Franse sprookje. Still behaalde een tweede brilscore op rij, ditmaal tegen seizoensrevelatie Lorient. Een week later boekte hij zijn eerste zege in de Ligue 1: het werd 2-1 tegen AJ Auxerre, met dank aan een goal van ex-Genk-speler Junya Ito in de 87e minuut. Na nog een 0-0 (tegen Stade Brestois) volgde een 1-0-zege tegen Nantes, opnieuw dankzij een late goal: ditmaal zette Folarin Balogun vanop de strafschopstip de netten bol.

Als we dan toch naar rode draden zoeken: tegen Montpellier leek Marshall Munetsi in de… 87e minuut voor een delirium te gaan zorgen, maar zijn late openingsdoelpunt werd in de blessuretijd nog uitgewist door de thuisploeg. Maar bon, de hoofdlijn van het verhaal had u vast al door: de ongeslagenheid van Still nadat hij het stokje overnam van García – de welkomstshow van Messi op de Franse voetbalvelden laten we even achterwege.

We moeten vér doorspoelen voor de eerste nederlaag van Still als vaste coach van Reims – jawel, er kwam nooit een andere opvolger voor García. Op 29 januari 2023 leek het tegen… Paris Saint-Germain dan toch eens zover te zijn, tot Folarin Balogun in de zesde minuut van de blessuretijd de verlossende gelijkmaker scoorde. Tot grote vreugde van Still, die door zijn dak ging. En tot vreugde van Stade de Reims, dat 25.000 euro per wedstrijd aan boete moet betalen omdat Still niet over het juiste diploma beschikt. Ach, voor dat geld kunnen ze in Amerika nooit zo’n mooie film draaien.

Nostalgici zouden tot de vaststelling komen dat Stade de Reims het in een bekerformule zou gehaald hebben: Les rouges et blancs dwongen de 0-0 af in eigen huis en scoorden hun late gelijkmaker in het Parc des Princes. Nostalgici van uitdoelpunten weliswaar. Liefhebbers van vervlogen voetbaltijden zouden dan weer opmerken dat Thor Waterschei de enige Belgische club is die er ooit in slaagde om Paris Saint-Germain uit te schakelen in een Europabeker, en dat KFC Winterslag, de andere club die in fusieclub KRC Genk stapte, er een seizoen eerder in slaagde om Arsenal FC uit te schakelen. Wat het verband is tussen deze twee feiten? U mag twee keer raden naar de moederclub van huurling Folarin Balogun…

Maar goed, we moesten het over die eerste nederlaag van Still hebben. Na bekerzeges tegen FC Loon-Plage (0-7) en Les Herbiers VF (0-3) onder Still ging Reims op 8 februari met 3-1 onderuit bij Toulouse FC. Geen kwartfinale tegen tweedeklasser Rodez AF voor Reims, dat het weliswaar niet aan zijn hart liet komen: vier dagen later werd Troyes AC in de competitie met 4-0 afgedroogd. Een stevige zege in een derby is altijd fijn voor een club, een stevige zege tegen een club uit de City Football Group altijd interessant voor een trainer.

Advertentie