Een week geleden is het al dat de Rode Duivels hun stunzege boekten in Keulen. België nam zo een vliegende start onder Domenico Tedesco, want vier dagen eerder hadden de Duivels al met 0-3 gewonnen tegen Zweden in de kwalificatiegroep richting het EK 2024. Domenico Tedesco werd zo de eerste bondscoach die bij België startte met 6 op 6 sinds René Vandereycken. Hieronder een terugblik op de start van Vandereycken en vijf van zijn opvolgers.
René Vandereycken: 6 op 6 tegen Luxemburg en Saoedi-Arabië
Na de niet-kwalificaties voor het EK 2004 en het WK 2006 werd René Vandereycken in december 2005 aangesteld als Belgisch bondscoach. In de aanloop naar de kwalificatie voor het EK 2008 werkte België in het voorjaar van 2006 vier oefeninterlands af: tegen Luxemburg, Saoedi-Arabië, Slowakije en Turkije.
Op 1 maart 2006 begon Vandereycken met twee debutanten in de basis aan de partij in Luxemburg: Gill Swerts (Vitesse) en Thomas Vermaelen (Ajax). Kevin Vandenbergh zorgde er in de 43e minuut voor dat België niet met een 0-0-stand de rust in moet, Luigi Pieroni zorgde in de 62e minuut voor de 0-2. Op dat moment had scheidsrechter Thomas Einwaller de bondscoaches René Vandereycken en Guy Hellers al bij elkaar geroepen voor overleg, want het Stade Josy Barthel raakte hoe langer hoe meer ondergesneeuwd. In de 65e minuut werd de wedstrijd vroegtijdig stopgezet.
De tweede interland onder Vandereycken, tegen Saoedi-Arabië, bleef ook in het collectieve geheugen hangen. Ditmaal niet omwille van hevige sneeuwval, maar wel door het hoge aantal debutanten. Niet minder dan zeven spelers behaalden in het Wagner & Partners Stadion, zoals het stadion van Fortuna Sittard toen heette, hun eerste A-cap voor België.
Onder de debutanten twee namen die eendagsvliegen zouden blijven bij de nationale ploeg: naast Pieter Collen (Feyenoord), die later dat jaar ook zou mogen starten in de EK-kwalificatiewedstrijd tegen Armenië, ook Tom Caluwé (FC Utrecht). Stijn Stijnen (Club Brugge) en Steven Defour (KRC Genk) waren de andere twee debutanten die tegen Saoedi-Arabië debuteerden. Zij drukten iets harder hun stempel op de nationale ploeg: Stijnen stond dertig keer in doel, Steven Defour behaalde 52 A-caps en werd geselecteerd voor het WK 2014.
De meest doorwinterde quizzers kunnen vast moeiteloos de drie andere heren opnoemen die in Sittard hun interlanddebuut voor België maakten. Wij sommen ze alvast voor u op: naast one cap wonder Nathan D’Haemers (Zulte Waregem) en two cap wonder Wim De Decker (Germinal Beerschot) ook Nicolas Lombaerts, die uiteindelijk 39 interlands speelde, waarvan één op het WK 2014.
Och ja, we zouden het bijna vergeten: kwam het nog goed in Sittard met al die debutanten? Jawel, want een van hen opende in de derde minuut zelfs de score, namelijk Tom Caluwé. Bart Goor maakte het in de 35e minuut spannend door gelijk te maken via een own-goal, maar gelukkig zorgde Anthony Vanden Borre in de tweede helft voor de verlossing. Zes op zes dus voor René Vandereycken, die in zijn overige 28 interlands als Belgisch bondscoach nooit meer tweemaal op rij zou winnen!
Frank Vercauteren: 1 op 6 tegen Chili en Japan
Toen René Vandereycken op 7 april 2009 zijn ontslag kreeg als bondscoach, nam assistent Frank Vercauteren het roer over. Het was toen al bekend dat België in mei zou aantreden op de Kirin Cup, een vriendschappelijk drielandentoernooi in Japan. Dat toernooi is als een mythe de geschiedenis ingegaan, niet in het minst omdat heel wat vaste waarden afhaakten en Vercauteren met een paar verrassende namen naar Azië moest afreizen.
Een kleine blik op het zestal dat debuteerde in het 1-1-gelijkspel is genoeg om te begrijpen wat we bedoelen. Naast latere vaste waarden als .Toby Alderweireld (AFC Ajax), Radja Nainggolan (Piacenza Calcio) en in mindere mate ook Jelle Vossen (KRC Genk) zagen ook Ritchie De Laet (Manchester United), Kevin Roelandts (Zulte-Waregem) en Geoffrey Mujangi Bia (Sporting Charleroi) hun kans schoon om een paar A-caps aan hun palmares te voegen. De Laet bouwde weliswaar een prachtige carrière uit – and counting, want op z’n 34e is hij nog steeds een vaste waarde bij Antwerp FC –, maar bij de Rode Duivels bleef zijn passage beperkt tot drie interlands. Mujangi Bia en Roelandts klokten zelfs af op twee caps, die ze allebei behaalden in Japan.
Had België op de Kirin Cup 1999 nog een gedeelde eerste plaats behaald, dan liep het tien jaar later minder goed af: Na het 1-1-gelijkspel tegen Chili – met dank aan een doelpunt van gelegenheidsinternational Kevin Roelandts – leed België een zware 4-0-nederlaag tegen het gastland. België deelde ditmaal de laatste plaats met Chili, dat eveneens met 4-0 onderuit ging tegen de Japanners. Voor de anekdote: afgelopen jaar werd de Kirin Cup na een onderbreking van vijf jaar van onder het stof gehaald. Het toernooi had een Belgisch kantje, want de in België geboren Kortrijk-verdediger Nayel Mehssatou maakte er toen zijn interlanddebuut voor Chili.
Dick Advocaat: 3 op 6 tegen Turkije en Estland
Toen België op 9 september 2009 onderuit ging in Armenië, bood Frank Vercauteren zelf zijn ontslag aan als bondscoach. Dick Advocaat, die aanvankelijk pas op 1 januari 2010 zijn intrede zou maken, begon vroeger aan zijn opdracht. Zijn eerste opdracht liet niet lang op zich wachten: op 10 en 14 oktober stonden er WK-kwalificatiewedstrijden tegen Turkije en Estland op het programma.
In de eerste selectie van Dick Advocaat was één nieuwe naam terug te vinden: Mehdi Carcela-González, die later voor Marokko zou kiezen. Het toenmalige Standard-talent bedankte evenwel voor de eer, omdat hij nog even wilde nadenken over zijn keuze tussen België en Marokko. Ook Stijn Stijnen kreeg een uitnodiging, maar de Limburger bedankte voor de eer. In Extra Time had Advocaat immers gesteld dat Stijnen niet per se nummer één zou blijven in doel. Voor Timmy Simons was dan weer géén plaats in de selectie van Advocaat. De Diestenaar, die tijdens de beruchte nederlaag in Armenië nog de aanvoerdersband droeg, zou pas onder Leekens weer een kans krijgen.
Advocaat startte tegen Turkije met één debutant: doelman Logan Bailly. Voorin kreeg Emile Mpenza de voorkeur op Tom De Sutter. Een keuze die de Nederlander zich niet zal beklaagd hebben, want Mpenza – op dat moment actief bij FC Sion – opende na zeven minuten de score op aangeven van Roland Lamah. In de slotfase verdubbelde Mpenza met zijn negentiende (en laatste) interlanddoelpunt de score. Een knappe binnenkomer van Advocaat, die vier dagen later evenwel met 2-0 onderuit ging in Estland.
Georges Leekens: 3 op 6 tegen Bulgarije en Finland
Na Frank Vercauteren nam ook Dick Advocaat vrij snel afscheid van de Rode Duivels, zij het om een totaal andere reden. Enter Georges Leekens, die van 1997 tot 1999 al eens aan het hoofd van onze nationale ploeg had gestaan. Toen was Mac the Knife niet met een perfect rapport begonnen aan zijn opdracht: aan de 1-2-zege in Wales ging immers een 3-0-nederlaag tegen Noord-Ierland vooraf. Een debuut om niet snel te vergeten voor Lierse-speler Bart De Roover en het duo Dominique Lemoine-Emile Mpenza van Excelsior Moeskroen.
Ook zijn tweede passage bij België begon Leekens door twee spelers te laten debuteren die hij tot voor kort als trainer had gehad. Ditmaal waren dat Christian Benteke en Laurent Ciman van KV Kortrijk. Het was evenwel de derde debutant, Christophe Lepoint van KAA Gent, die de remontada van de Belgen tegen Bulgarije zou inleiden. In de 89e minuut scoorde hij op aangeven van Eden Hazard de gelijkmaker. Zo’n honderd seconden later rondde Vincent Kompany een counter van de Belgen succesvol af, waardoor Leekens onverwacht toch met een zege startte. De actie voor de 2-1 begon trouwens bij… Lepoint, jawel.
De interlandcarrière van de huidige speler van RFC Seraing duurde niet lang: zijn tweede interland, een vriendschappelijke interland in Finland in augustus 2010, werd meteen ook zijn afscheidsinterland. De debutant die hij bij de rust kwam vervangen, zou tijdens de daaropvolgende jaren een nog veel grotere impact hebben op de nationale ploeg. Dat was immers Kevin De Bruyne, de toen negentienjarige speler van KRC Genk die van Georges Leekens een basisplaats had gekregen in het Veritas Stadion in Turku. Dat stadion was hem niet onbekend, want dertien dagen eerder had hij er met KRC Genk gescoord in de Europa League-kwalificatiewedstrijd tegen FC Inter Turku. Met de Rode Duivels kende hij er minder succes, want de Belgen gingen er met 1-0 onderuit na een vroege owngoal van… Vincent Kompany. Ooh ja, voor de volledigheid: in Finland debuteerde ook Björn Vleminckx.
Marc Wilmots: 1 op 6 tegen Montenegro en Engeland
Net als zijn twee voorgangers verdween Georges Leekens in mei 2012 als een dief in de nacht bij de nationale ploeg. De KBVB mocht alweer op zoek naar een nieuwe bondscoach, maar liet meteen uitschijnen dat het daar zijn tijd voor zou nemen. Met wie ze ook aan de WK-kwalificatie zouden beginnen: assistent-bondscoach Marc Wilmots mocht sowieso de oefeninterlands tegen Montenegro (25 mei) en Engeland (2 juni) leiden.
Wilmots was amper vijf minuten bondscoach (ad interim) toen hij zijn eerste doelpunt incasseerde: zo lang had toenmalig Juventus-speler Mirko Vučinić nodig om de score te openen namens Montenegro. Twintig minuten later mocht Wilmots na een kopbalgoal van Kevin Mirallas voor de eerste keer juichen als bondscoach. Diezelfde Mirallas versierde nog geen tien minuten na zijn goal een strafschop, die Eden Hazard feilloos omzette – tot twee keer toe zelfs, want bij de eerste poging was Dries Mertens te vroeg ingelopen. 2-1 bij de rust, oef. Al startte Wilmots uiteindelijk niet met een zege: in de 76e minuut klopte Nikola Drinčić immers doelman Jean-François Gillet, die in de tweede helft was ingevallen voor de geblesseerde Thibaut Courtois. Geen zege om te starten dus voor Wilmots, die zijn debuut trouwens deelde met Denis Odoi.
De volgende affiche was er een om van te smullen. De op dat moment opkomende Belgen tegen Engeland, dat later die maand op het EK zou aantreden. Simon Mignolet, Thomas Vermaelen, Marouane Fellaini, Mousa Dembélé en Romelu Lukaku tegen het land van hun werkgever. En Eden Hazard natuurlijk: zijn transfer naar Chelsea was op dat moment hot news. En dan mogen we ook Vincent Kompany niet vergeten, die niet meespeelde tegen Engeland maar op dat moment nog de historische landstitel van 2012 met Manchester City aan het vieren was.
De Engelsen zullen niet per se goede herinneringen hebben overgehouden aan deze oefeninterland, want na een duw van Dries Mertens moest Gary Cahill een kruis maken over zijn EK. Ze sloten de wedstrijd wel als winnaar af: aan een doelpunt van Danny Welbeck in de 36e minuut hadden ze genoeg voor een 1-0-zege. Geen mooi rapport voor Wilmots qua puntenoogst, maar kennelijk maakte de oud-Rode Duivel indruk, want even later werd hij definitief aangesteld als bondscoach. Wilmots leidde België zowel naar het WK 2014 als naar het EK 2016.
Roberto Martínez: 3 op 6 tegen Spanje en Cyprus
Na het EK 2016, waar België in de kwartfinale pijnlijk sneuvelde tegen Wales, maakte de KBVB een einde aan de samenwerking met Marc Wilmots. Zeven jaar na Dick Advocaat koos de voetbalbond opnieuw voor een buitenlandse coach. Ditmaal werd dat Roberto Martínez, de Spanjaard die in 2013 de FA Cup won met Wigan Athletic en nadien bij Everton FC samenwerkte met Kevin Mirallas en Romelu Lukaku.
Martínez mocht op 1 september 2016 de spits afbijten tegen… Spanje. België verloor met 0-2 door twee goals van David Silva, een in elke helft. Die laatste slaagde er zo voor het eerst sinds 5 maart 2011 nog eens in om te scoren tegen een ploeg van Roberto Martínez – toen was dat tegen Wigan Athletic, in een 1-0-zege voor The Citizens nog wel. Martínez en Silva kwamen elkaar in de Premier League zes seizoenen op rij tegen, in het seizoen 2015/16 vochten ze in de halve finale van de League Cup zelfs om een finaleticket.
Gelukkig voor de Rode Duivels liep het vijf dagen later beter toen het om de knikkers ging: in Nicosia won België zijn eerste kwalificatiewedstrijd voor het WK 2018 met 0-3, met dank aan een tweeklapper van Romelu Lukaku en een goal van Yannick Carrasco. België verloor in die kwalificatiereeks enkel punten tegen Griekenland en vertrok met 28 op 30 naar Rusland, waar een derde plaats wachtte.
Door Fans Voor Fans 