Fortuna Sittard is bezig aan een tot de verbeelding sprekende opmars in de Nederlandse Jupiler League. Nadat de club meer dan een decennium in de kelder van het betaalde voetbal bivakkeerde, behaalde de club onlangs haar eerste prijs sinds jaren: een periodetiel. In de weken erna wonnen de Limburgers eerst maar moeizaam van een veredeld jeugdteam van Ajax en vervolgens ging men keihard onderuit tegen FC Dordrecht. Desondanks geen gemor bij supporters of investeerder. Nee, het is de trainer die zich roert….

“Alles wat we bereikt hebben, hebben we met twaalf man gedaan”, zei Sunday Oliseh na de zeperd tegen Dordrecht (3-0-nederlaag) voor de draaiende camera’s van Fox. Om vervolgens aan te geven dat zijn ploeg in elke linie versterking nodig heeft.

Het zal een rare gewaarwording zijn geweest voor de meeste spelers van Fortuna. Je zal maar wisselspeler zijn, je de hele week het snot voor de ogen trainen, in de hoop tijdens een invalbeurt te kunnen laten zien wat je waard bent. Roept de trainer doodleuk dat je eigenlijk gewoon niet goed genoeg bent. Na één nederlaag. Bij een jonge spelersgroep zou je dan toch de rust moeten bewaren. Zand erover en verder. Maar daar denkt Oliseh kennelijk anders over. Hij zoekt liever het conflict.

Het is niet de eerste keer dat de Nigeriaan de wenkbrauwen doet fronsen met onhandige uitspraken. Eerder liet Oliseh al eens in De Volkskrant weten dat hij “niet van plan is de rest van zijn loopbaan door te brengen bij Fortuna Sittard”. Ambitieus. Dat mag. Is het wijs dit in de media te verkondigen op het moment dat je met je ploeg meestrijdt om de bovenste plaatsen in de competitie? Als je van je spelersgroep totale commitment verwacht? Als je samen toe werkt naar één doel: zo hoog mogelijk eindigen in de competitie, wellicht zelfs promoveren?

Het lijkt er sterk op dat Sunday Oliseh vooral voor zichzelf bezig is en gretig gebruik maakt van de publiciteit die Fortuna nu genereert. Hij staat met zijn hoofd in elke krant en op elke website. Hij laat zich graag lauweren als de architect van deze ploeg.  Een uitgelezen kans om zijn trainersloopbaan te lanceren. Succesvol was hij, als voetballer bij Ajax, Juventus en Borussia Dortmund. Als trainer heeft Oliseh nog helemaal niets gepresteerd. Niet bij Eupen (technisch manager), niet bij Verviers of Visé en ook niet die blauwe maandag bij het Nigeriaanse nationale elftal.

,,Vlak voordat ik naar Fortuna kwam, sprak ik met Ajax. Echt, ik hou van Amsterdam, maar iets zei me dat ik het niet moest doen”, vertelt Oliseh, die even later zélf naar Sittard belde. Hij behoedde de club voor degradatie en staat dit seizoen op een knappe tweede plek, op vier punten van NEC. ,,Als ik het in Amsterdam zo goed had gedaan als hier, had het anders geweest. Iedereen weet dat Ajax goede spelers heeft. Als ik dit kan omdraaien, twijfelt niemand meer aan mijn kwaliteiten als trainer.” – Sunday Oliseh in het Algemeen Dagblad

Hij neemt de schouderklopjes in Sittard dan ook gretig in ontvangst. Maar een goede trainer gaat ook voor zijn ploeg staan als het even tegenzit. Sunday niet. Wordt er een keer verloren, dan ligt het ineens aan de spelersgroep. Een zwaktebod. Oliseh heeft ook geen recht tot klagen. Sinds zijn aanstelling, amper een jaar geleden, trok investeerde Isitan Gün maar liefst elf nieuwe spelers aan. Een compleet nieuwe ploeg. Deze transferwindow werden zelfs nog twee (voormalig) jeugdinternationals vastgelegd.

De Turkse investeerder reageerde via Twitter luchtig en gevat op de opmerkingen van zijn coach met de hashtag #notjust12. Hopelijk dringt Gün door tot zijn coach. Leert hij de Nigeriaan eerst tot tien tellen voordat hij rare uitspraken doet en gaat Fortuna straks weer verder op de voet van voor de winterstop. Dat verdient de club, dat verdienen de supporters. Dat zou ook passant Oliseh moeten weten.