Bestaat clubliefde helemaal niet meer in het hedendaagse voetbal? Alejandro Pozuelo gaf ruim drie weken geleden zijn woord aan KRC Genk en zijn supporters, hij zou zeker tot het einde van het seizoen blijven en meestrijden om datgene waar iedere Genkfan van droomt: een vierde landstitel. Ondertussen staat de Genkse kapitein met zijn entourage op het punt een juridische strijd aan te binden met de club om een vertrek te forceren. Wat zeker is, is dat er voor de supporters van Genk iets gebroken is.

Alejandro Pozuelo, ruim drie jaar en een half in Genkse loondienst. Een speler waarvoor iedereen naar het stadion komt, om te genieten van zijn technische hoogstandjes en zijn sublieme spelinzicht, wat je bij niemand anders kan vinden in de Belgische competitie. Pozuelo is dit jaar de architect van de geoliede Genkse machine. Een architect die bovendien kapitein is en de club voor de tweede keer in drie weken tijd nachtmerries bezorgt met een eventuele transfer. De Spaanse spelmaker is een gevoelsmens en stuurde Al-Ahli met het grote geld wandelen om met Genk voor de titel te spelen. Hij hield woord, maar wat betekent dat als je nu ineens naar het Canadese Toronto wil vertrekken, of misschien zelfs naar China?

De Genksupporters zijn enorm teleurgesteld in de Spaanse kapitein. Het stond in de sterren geschreven dat Pozuelo Genk door de grote poort zou verlaten en een van de grootste clublegendes ooit zou worden, maar dat gegeven is ondertussen 180 graden gedraaid. Veel Genkfans hebben het gehad met de speler die de club voor de tweede maal destabiliseert. Pozuelo was drie en een half jaar geleden een vergeten voetballer, zijn carrière zat in de goot en Racing Genk bood hem een uitweg. Nu vertrekken, in een situatie waarin de club geen vervanger kan aantrekken, getuigt van zeer weinig respect voor de club die hem opnieuw voetballer maakte.

Iedere persoon die Genk een warm hart toedraagt had in theorie genoeg redenen om blij te zijn dit weekend, door de overwinning tegen rivaal Standard en het puntenverlies van zowel Club Brugge als Antwerp, maar niemand die er iets om gaf. De ‘zaak Pozuelo is hét gespreksonderwerp onder de supporters, hun gedachten worden niet beheerst door de sportieve ontwikkelingen, maar lopen over met de hoop om de kapitein in de Luminus Arena te houden.

Zelfs al komt er goed nieuws, dan heeft Alejandro Pozuelo voor de meeste Genkies afgedaan. Een kapitein stelt zichzelf in functie van de ploeg, en niet van zichzelf. Spelers als Maehle, Samatta en Berge stelden een transfer uit om successen te halen met Genk, iets wat je van een kapitein zeker verwacht.

Ivan Fiolic is de gedoodverfde opvolger van de spelmaker, maar hem nu brengen, in een situatie waar het om de knikkers te doen is, is dat dan niet gedoemd om te mislukken? Tijdens de korte speelgelegenheden die de Kroaat reeds kreeg, liet hij al zien iets in huis te hebben, maar hetgeen Pozuelo wekelijks laat zien en bijdraagt aan de ploeg is toch nog van een ander niveau. Een immense druk zal op Fiolic komen te staan en de vraag is hoe hij daar mee om zal gaan. Een andere optie is Leandro Trossard wegnemen van de linkerflank en op de 10 posteren, maar iedere fan wil Alejandro Pozuelo daar zien staan tot het einde van het seizoen.

De vraag of Pozuelo wel degelijk wil vertrekken of het zijn manager is die geld ruikt, rest nog binnen supporterskringen. Aangezien daar geen antwoord op lijkt te komen, wordt Pozuelo stilaan een enfant terrible voor de supporters, die duidelijk geen vertrouwen meer hebben in hun draaischijf.

In ons wekelijkse poëziemomentje besteden we ook aandacht aan deze zaak:

Advertentie