Vandaag op de kop af dertig jaar geleden won Club Luik de Beker van België. In de finale versloegen les Rouges et Bleus tegenstander Germinal Ekeren met 2-1. Het zou het laatste grote wapenfeit van de Luikenaren blijken. Amper vijf jaar later degradeerde de club uit de Eerste Klasse, om er tot op de dag van vandaag niet meer terug te keren.

Club Luik dringt in het seizoen 1989/1990 door tot de finale in De Heizel door achtereenvolgens derdeklasser Hoesselt (1-0 en 6-1), Anderlecht (1-0 en 2-2) en Lokeren (1-0 en 3-0) uit te schakelen. Tegenstander Germinal Ekeren haalt de eindstrijd, omdat het FC Boom (1-0 en 2-2), Sint-Truiden (3-0 en 6-0) en Standard (na strafschoppen, na twee keer 1-0) uit het toernooi weet te kegelen.

De finale van de vijfendertigste editie van de Cup wordt gespeeld op 19 mei 1990. Drie jaar eerder verloor Luik de finale nog van KV Mechelen, l’Old Club is er dus op gebrand het in 1990 beter te doen. Stamnummer 4 neemt meteen het heft in handen en na drie minuten is het Luc Ernes die voor een vroege voorsprong zorgt. De vreugde is echter van korte duur, want op het kwartier volgt de Ekerense gelijkmaker van Gunther Hofmans. Daarna houden de twee ploegen elkaar lang in evenwicht. Laat in de tweede helft, met nog maar zeven minuten op de klok, is het de Serviër Nebojša Malbaša die het verdict laat vallen. Hij tekent voor de winnende treffer. De 2-1 is voldoende om captain Jean-Francois de Sart enkele ogenblikken later de Beker de lucht in te laten steken.

De bekerwinnaar wordt getraind door Robert Waseige en de spelerskern herbergt een aantal prima spelers. Zo maken onder meer Jacky Munaron, Bernard Wegria, Jean-Francois de Sart, Danny Boffin en de Serven Cvijan Milošević en doelpuntenmaker Malbaša deel uit van de winnende formatie uit Rocourt.

Als kers op de taart mag Club Luik een jaar later deelnemen aan de Europacup II. In de Europese Beker der Bekerwinnaars schoppen les Sang et Marine het tot de kwartfinale. In de eerste ronde is het Noorse Viking Stavanger nog een makkelijke prooi (0-2 en 0-3). Een ronde later gaat het al een stukje moeizamer. Een 2-0-thuisoverwinning volstaat uiteindelijk om CF Estrela da Amadora uit Portugal uit het toernooi te mikken (2-0, 0-1). “Les p’tits gars de Rocourt” zijn in de kwartfinale echter niet opgewassen tegen “La Vecchia Signora”. Juventus blijkt zowel uit als thuis een maatje te groot (0-3 en 1-3).

Een mooie Europese piste, die in schril contrast staat met de financiële problemen die de club een paar jaar later parten zullen spelen. Luik raakt het voor Eerste klassevoetbal afgekeurde Stade de Vélodrome kwijt, moet de wijk Rocourt verlaten en degradeert ook nog eens tot overmaat van ramp. Vijfentwintig jaar nu, zolang speelt Club Luik al niet meer in Eerste Klasse. Inmiddels is de club alweer wat opgekrabbeld en heeft het er twee seizoenen in de Eerste Amateurliga opzitten. Eerste klasse is nog ver, laat staan het pakken van een nieuwe hoofdprijs.

Advertentie