Een fanalyse van onze STVV-watcher

Oudgedienden Taichi Hara (23) en Rocco Reitz (20) keren terug naar Stayen. Eindelijk. De versterking waar ze in Haspengouw al een tijdlang op zitten te wachten. Maar mispak je niet.

De naam van Hara viel afgelopen zomer in Zuid-Limburg quasi dagelijks. Begrijpelijk ook. De Japanse spits en huurling van het Spaanse Alavés werd vorig seizoen met 8 doelpunten topschutter bij de Truienaars. Zijn kwaliteiten als kopper en balvast aanspeelpunt zijn gekend, maar een nieuwe overeenkomst met de Spaanse tweedeklasser kwam er bij aanvang van de huidige competitie niet. Noch huur, noch aankoop.

En zo vatte STVV het seizoen aan zonder kopbalsterke spits. Hetgeen ze zich met tal van lange ballen en voorzetten al snel zouden beklagen.


Wedstrijdritme

Terwijl Gianni Bruno – opnieuw een huurling – het scoringsprobleem bij de Kanaries enigszins liet vergeten, keek een hongerige Hara het merendeel van de eerste seizoenshelft toe vanop de bank onder de Spaanse zon. Zijn basisplaatsen zijn op één hand te tellen, zijn invalbeurten steeds van kort duur.

Hetzelfde geldt voor die andere huurling van vorig seizoen, Rocco Reitz. Gebrek aan wedstrijdritme steekt de kop op. Amper 2 minuten gespeeld bij zijn huidige werkgever Borussia Mönchengladbach, en een handvol wedstrijden bij het tweede elftal van de Duitse club.

Een middenvelder met kwaliteiten, maar ook niet de speler die vorig seizoen een onvergetelijke indruk achterliet op Stayen. Met een vertrokken Christian Brüls, een geblesseerde Shinji Kagawa, maar wel een goed debuterende Olivier Dumont, een degelijke Matte Smets en bonken Frank Boya en Mory Konaté is de vraag hoe snel trainer Bernd Hollerbach zijn landgenoot in de ploeg zal droppen.

Basisspeler was Reitz destijds niet, maar met een snedige actie en doordachte passes kan hij wel snelheid brengen in het soms te lome spel van de Kanaries.


Missing link

Maar de verwachtingen bij de fans liggen hoog, zeker wat Hara betreft. Offensief gevaar, doelpunten en goed spel verlangen ze met z’n allen van de lange Japanner. Maar wie zich de aanvang van vorig seizoen nog herinnert, weet dat Hara de eerste tien wedstrijden nodig had om zich te settelen en daarbij te weinig inbreng leverde. Wat volgde was een sublieme tweede seizoenshelft.

Dat hij straks meteen met de ogen dicht zal scoren, mag en kan je dus niet verwachten. Ook Reitz zal zich opnieuw moeten inspelen en inpassen. Eén groot voordeel voor beide heren, ze kennen de club, spelers én staf. Vraag is of dat genoeg is. Beter iets dan niets? Dat is het uiteraard altijd.

Na het vertrek van steunpilaren Christian Brüls en Ameen Al-Dakhil, alsook het eindeloos uitstellen met verlengen van contracten, is het huren van Hara en Reitz eerder zand in de ogen van de supporters strooien. Want ook met het oog op volgend seizoen, brengt dat niks bij.

Waar ligt de oplossing dan wel? Die bevindt zich voor een stuk op de bank. De meest vinnige en gevaarlijke speler van de ploeg verschijnt het ruime merendeel van de wedstrijden niet aan de aftrap. Aboubakary Koita, een van de sleutels in eigen rangen. Het heeft geen nut om spelers te gaan halen, als je de meest bedrijvige van de eigen kern niet eens gebruikt. Maar daar geeft een eigenwijze Hollerbach vooralsnog niet aan toe. Een wonder dat de flankspeler nog op Stayen ronddartelt.

Advertentie