Wanneer Obbi Oulare de vraag kreeg welke affiche hij wou loten voor Lierse, zei hij direct: “Antwerp, en het liefst thuis!” Enkele seconden later kwamen de eerste clubs uit de schaal en zo geschiedde. Obbi moest zijn beste acteerwerk bovenhalen om compleet verrast te lijken over het feit dat net die twee warme balletjes Lierse en Antwerp representeerden. Het kon natuurlijk ook toeval zijn, maar wat is voetbal zonder hier en daar een leuke complottheorie. Hoe dan ook, hierdoor kwamen twee prachtige traditieclubs uit het Antwerpse tegenover elkaar te staan. Daar moest ik natuurlijk bij zijn!

Woensdagmiddag om 14 uur parkeer ik mijn auto in een wijkje buiten de ring van Lier. Lichtjes ziek, want ik heb last van bekerkoorts. Boven de huizen kan je hier en daar al glimpen opvangen van de lichtmasten, die fel schijnen rond het middaguur. Met Lierse speelt op ’t Lisp een ploeg die recent zware jaren heeft meegemaakt en momenteel nog ploetert in de middenmoot van tweede klasse. Toch heeft deze club niet veel van z’n charme moeten inboeten de afgelopen jaren. Heel af en toe kom ik er nog wel eens een wedstrijd meepikken omdat het niet ver van huis is, maar het is vandaag toch veel drukker dan gewoonlijk. Uren voor de wedstrijd zie je reeds overal mensen met sjaals, truitjes, mutsen … De streekderby leeft hier duidelijk.

Wanneer ik de Lispersteenweg neem naar het stadion, zie ik overal mensen op en af lopen. Het lijkt wel begin jaren 2000, toen ik als kind eens met een vriend mee mocht gaan kijken. Een beetje verder kom ik het beste café in Lier en bij uitbreiding Vlaanderen tegen: de Waregem. Normaal kan je hier voor de wedstrijd aan zeer democratische prijzen iets drinken terwijl je een kaartje legt. De Waregem is werkelijk een icoon wat betreft voetbalcafé’s, maar vandaag jammer genoeg gesloten. Iedereen troept dan maar samen rond de Wimbledon aan de ingang van het stadion. De meeste mensen lijken al redelijk lang van deze feestdag te genieten en van sommige exemplaren vraag ik me af of ze de wedstrijd überhaupt gaan halen. Ik kies toch eieren voor mijn geld en wandel meteen naar binnen.

In het Herman Vanderpoorten stadion gaat een pareltje schuil. Ik sta op een van de leukste tribunes van het Belgische profvoetbal. Den Berg, zoals de mensen in Lier het noemen, is een tribune met onderaan staanplaatsen en bovenaan zitplaatsen gemaakt van houten banken. Het is een verademing dit soort tribunes nog ergens tegen te komen in het profvoetbal. De rest van het stadion is op zich weinig indrukwekkend en vrij grauw.

Vóór de wedstrijd wordt er een heuse trompetsolo gehouden om de doden te herdenken op Allerheiligen. Die duurt een tikkeltje te lang voor enkele Antwerpfans en er ontstaat een luid boegeroep, en de spreekkoren gaan over en weer. De sfeer zit er duidelijk goed in. Dat blijkt ook wanneer de wedstrijd van start gaat en er een hoop pyrotechnisch materiaal wordt bovengehaald De match kan beginnen.

Bij Antwerp kozen ze voor een jonge ploeg van eigen bodem, terwijl de thuissupporters clublegendes Thibaut van Acker en Joeri Poelmans naar de overwinning schreeuwen. De fans rond mij zijn het erover eens: “Oulare maakt er vandaag twee! Wanneer we winnen koop ik al de half-halfsjaals van de club op!” Gelukkig kan ik in de mensen rond mij medestanders vinden in mijn haat voor dit soort sjaals. Bij Europese topwedstrijden snap ik er helemaal niets van, hier heeft het nog wel iets humoristisch. Lierse verweert zich kranig in het begin van de wedstrijd, maar moet nog voor de tweede helft z’n meerdere erkennen in The Great Old.

Het scoreverloop kon veel mensen er niet van weerhouden toch nog te genieten van een prachtige dag en enkele consumpties. Of het feest nadien voortgezet werd in de befaamde Eikelstraat, weet ik niet. Ik trok huiswaarts, met een zeer voldaan gevoel. Hoewel ik geen supporter ben van Lierse, was ik heel blij om te zien dat het Lisp nog kan kolken als vanouds. De club heeft met Van Tillo een weg ingeslagen van financiële zekerheid, anders dan de snelle weg die naar de Champions League had moeten leiden enkele jaren geleden. Of deze aanpak gaat werken, moet de tijd uitwijzen. Hoe dan ook was deze wedstrijd nog eens Lierse pur sang en een uithangbord voor wat voetbal in Lierke plezierke kan en zou moeten zijn. Hopelijk vinden meer en meer mensen de weg terug naar deze mooie club.