Een opvallend gevleugeld schepsel klieft tijdens het Jupiler Pro League-seizoen 2021/22 door het Belgische luchtruim. Elke speeldag kiest het zo fris als een hoentje één wedstrijd uit, waarbij de hoofdvogel steevast wordt afgeschoten. Maak kennis met avis tactici, de tactiekvogel. Telkens zal dit gevederd voetbaltechnisch meesterbrein een opvallende tactische zet, een innovatief spelsysteem of een geniale wedstrijdkantelende ingreep vanuit de nok van het stadion met een adelaarsblik bestuderen en via dit platform aan u kenbaar maken. Eén ding is zeker: van de Kehrweg tot de Diaz Arena is elke stuntelige oefenmeester een vogel voor de kat.

Men vraagt zich wel eens af waar aan een nationale competitie gebonden tactiekvogels vertoeven om in interlandperiodeslaap te gaan. Ik kan niet voor mijn collega’s spreken, maar persoonlijk verkies ik een omgeving die voetbaltraditie uitademt in al haar elementen. Het Joseph Marienstadion in het rustgevende Dudenpark te Vorst, tevens een van de locaties waar men zou voetballen ter gelegenheid van speeldag 11, is zo’n plek en viel de eer van mijn rustplaatskeuze te beurt.

Union Saint-Gilloise – Royal Football Club Seraing dus. De ontmoeting der bewonderenswaardige promovendi. Qua voetbal kregen de thuissupporters geen rampzalige eerste helft voorgeschoteld, maar in het licht van de eerdere prestaties van hun helden mocht er toch sprake zijn van enige teleurstelling. Wat de tussenstand en de opeenvolging van wedstrijdgebeurtenissen betreft, schuif ik zonder schroom de krachtige term ‘fiasco’ naar voren. Twee snedige counters leverden twee tegendoelpunten op en de onnodige rode bestraffing van Lazare deed de hoofdstedelijke hoop al helemaal in ieders schoeisel zakken. Klaarblijkelijk behalve in het paar van coach Felice Mazzu: zowel zijn tactische bijsturingen als zijn gehanteerde discours in de kleedkamer tijdens de pauze deden wonderen.

We zagen het al meermaals dit seizoen in de Jupiler Pro League. Een ploeg die met tien valt, schakelt niet meer koortsachtig terug naar de in de trainersschool aangeleerde 4-4-1-formatie. Ook Mazzu deed dat niet, Union kwam in de tweede speelhelft in een 3-4-2 tussen de lijnen in een veldbezetting die veel weg had van een 3-5-2 zonder 10. De goede verstaander begrijpt dat men dus eigenlijk weinig veranderde aan de rol van de tien blauw-gele krijgers. De blijvende automatismen die daarmee gepaard gingen, kunnen we beschouwen als een eerste van drie elementen die een legendarische comeback faciliteerden. Veertien schoten waarvan 6 op doel, maar liefst negen hoekschoppen, quasi constante druk en natuurlijk de vier knappe doelpunten, legendarisch is absoluut het geschikte woord.

Element nummer twee is de bij de koffie doorgevoerde wissel. Een verdediger erbij? Dacht het niet. Met aanwinst Bart Nieuwkoop – ik ga de woordspeling achterwege laten, doch benoemen en zo een lach genereren – bleef een verdedigende pion zelfs achter in de kleedkamer. In zijn plaats kwam een kwieke aanvaller, Kaoru Mitoma. Loïc Lapoussin verliet zijn vertrouwde linkerflank en werd right wingback, Mitoma ging op links aan de slag. Tegen zijn voet, een tactische keuze die de Japanner de mogelijkheid gaf om vaak een beweging naar binnen te maken bij zijn acties en ontzettend goed uitpakte.

Ten derde, last but certainly not least, was er de collectieve positie van het unionistische blok. Union slaagde erin – samen met de tot elfde pion gepromoveerde twaalfde man – een positieve dynamiek te creëren die in lijn laag met het gelukzalige gevoel dat al weken over de Brusselse cultclub hangt. Dat deden ze door complexloos hoog te gaan staan en zonder het risico te schuwen voor pressing te blijven kiezen, waardoor ze op de speelhelft van Seraing niet met een ondertalsituatie te kampen kregen – integendeel. Indien Seraing, dat overvallen werd door een volkomen logisch psychologisch gevoel van ‘het zal wel lukken’, beter in blok had gevoetbald – om zo het numerieke overtal te vertalen naar elke voor hen belangrijke zone op het veld – en er in de beginfase van de tweede helft wel in zou zijn geslaagd om uit te voetballen, zou de thuisploeg allicht niet in die dynamiek terechtgekomen zijn. Door de risico’s die met name Casper Nielsen en Teddy Teuma bij het doordekken namen, was dat immers heel goed mogelijk. Maar het gebeurde dus niet, met het gekende resultaat.

Eerder verschenen:

Advertentie