Een opvallend gevleugeld schepsel klieft tijdens het Jupiler Pro League-seizoen 2021/22 door het Belgische luchtruim. Elke speeldag kiest het zo fris als een hoentje één wedstrijd uit, waarbij de hoofdvogel steevast wordt afgeschoten. Maak kennis met avis tactici, de tactiekvogel. Telkens zal dit gevederd voetbaltechnisch meesterbrein een opvallende tactische zet, een innovatief spelsysteem of een geniale wedstrijdkantelende ingreep vanuit de nok van het stadion met een adelaarsblik bestuderen en via dit platform aan u kenbaar maken. Eén ding is zeker: van de Kehrweg tot de Diaz Arena is elke stuntelige oefenmeester een vogel voor de kat.

Ik zette dit weekend opnieuw koers naar de Ghelamco, maar net als twee speeldagen geleden voor een analyse van de uitploeg. En dat in de wedstrijd die buiten België steevast vele wenkbrauwen doet fronsen, want Gent en Genk, dat is toch hetzelfde?

De focus op Genk dus, dat in een vreemd voetbalseizoen een van de meest vreemde verhalen aan het schrijven is. Van bekerwinnaar, PO1-bestormer en voornaamste schaduwfavoriet voor het kampioenschap naar een erbarmelijke reeks die slechts onderbroken werd door twee opeenvolgende zesklappers in West-Vlaanderen.

De nieuwe coach, Bernd Storck, heeft alvast de nodige adelbrieven verzameld in de Jupiler Pro League om voor beterschap te zorgen. Toch mogen zijn keuzes van afgelopen weekend vreemd genoemd worden. Met zo’n brede kern mag zelfs het ontbreken van drie basisverdedigers geen reden zijn om een onzeker – en volgens Storck tactisch waardeloos – team nog onzekerder te maken.

Een tegenstander deels spiegelen is vaak geen goede keuze als je in een mindere periode vertoeft. Op basis van de Genkse selectie leek het bovendien niet nodig om van systeem te veranderen in Gent. Ik ga zelfs meer zeggen: wat bezielde Storck eigenlijk? Simen Juklerod, het rushende type flankverdediger, als centrale verdediger in een driemansdefensie? Junya Ito, volgens velen de beste speler van de ploeg, en middenvelder Carel Eiting als onwennige wingbacks? Theo Bongonda bij balverlies in een middenveldstrio dat met Kristian Thorstvedt al een eerder aanvallend exemplaar bevat? Vreemd.

En dat tegen Gent, waarvan geweten is dat ze gehakt kunnen maken van een ploeg die zijn centrale zone niet weet dicht te timmeren. Met pakweg Angelo Preciado in de plaats van Joseph Paintsil beschik je over elf geschikte schaakstukken om de voor de spelers vertrouwde 4-3-3 tussen de lijnen te brengen tegen een sterke tegenstander en kan je nog wat profiteren van de reeds opgebouwde automatismen. De situatie wordt nog vreemder wanneer je beseft dat ook Storck niet vertrouwd is met een drie-/vijfmansverdediging. Een vreemde beslissing bij een vreemde ploeg in een vreemd seizoen.

Eerder verschenen:

Advertentie