Een opvallend gevleugeld schepsel klieft tijdens het Jupiler Pro League-seizoen 2021/22 door het Belgische luchtruim. Elke speeldag kiest het zo fris als een hoentje één wedstrijd uit, waarbij de hoofdvogel steevast wordt afgeschoten. Maak kennis met avis tactici, de tactiekvogel. Telkens zal dit gevederd voetbaltechnisch meesterbrein een opvallende tactische zet, een innovatief spelsysteem of een geniale wedstrijdkantelende ingreep vanuit de nok van het stadion met een adelaarsblik bestuderen en via dit platform aan u kenbaar maken. Eén ding is zeker: van de Kehrweg tot de Diaz Arena is elke stuntelige oefenmeester een vogel voor de kat.

Na de partij aan Den Dreef werd ik bij het bestuderen van de planning van speeldag 13 overvallen door keuzestress: welke wedstrijd zou ik bijwonen? Het lot koos in mijn plaats. Een geparkeerde vrachtwagen bleek geen goed plekje te zijn voor een welverdiend dutje, want ik besefte pas in de haven van Calais dat de toestand ‘geparkeerd’ geen constante is. De kustlijn en zeebries brachten me gelukkig wel naar het stadion van KV Oostende, waar meestertacticus Alexander Blessin nog altijd de plak zwaait.

Kwaliteit is uitzonderlijk belangrijk in voetbal. Bij ploegen geleid door trainers die staan voor high intensity football, is kwaliteit echter geen rechtlijnig gegeven. Kort samengevat valt het concept uiteen in twee met elkaar verbonden delen: intrinsieke kwaliteit en zelfperceptie. Dat eerste element spreekt voor zich en is vrij objectief toe te passen op KV Oostende. Er ís minder kwaliteit dan vorig seizoen, de vier beste spelers van de ploeg (Fashion Sakala, Andrew Hjulsager, Jack Hendry en Arthur Theate) zijn vertrokken en vervangen door minder goede spelers.

Het gegeven van de zelfperceptie, individueel en collectief, is niet zo vanzelfsprekend. Vorig seizoen had KVO niet alleen een betere ploeg, het had ook een team dat boven zichzelf uitsteeg. Blessin serveert zijn tactiek op een bedje van enthousiasme en intensiteit, en doordat de spelers toen voelden dat ze steeds beter gingen voetballen als team, groeide het vertrouwen tot uitzonderlijke hoogten en acteerden de kustboys op een wolk. Boven je stand voetballen, denken dat je beter bent dan je bent, zijn zinssneden die bijzonder negatief klinken, maar bij Oostende leidde het tot een bewonderenswaardige positieve spiraal, een omgekeerde vicieuze cirkel als het ware.

Vandaag is de spiraal gekanteld tot een negatief exemplaar. Hoewel spelers als Kenny Rocha Santos (vervanger Hjulsager) en de ervaren Steven Fortes (vervanger Hendry) geen pannenkoeken zijn, voelt het team dat er minder kwaliteit aanwezig is. Dat hoeft op zich geen ramp te zijn wanneer deel twee van het kwaliteitsconcept overeind blijft, maar door de link tussen beide bouwstenen heeft ook dat aspect rake klappen gekregen.

Net wat minder vertrouwen in eigen kunnen, een fractie minder enthousiasme op de grasmat, een iets lagere intensiteit. Neem daar dan nog eens de mindere prestaties en resultaten – logische gevolgen van die opgesomde elementen – bij en het wordt meteen helder hoe snel een heuse vicieuze cirkel op de proppen kan komen.

Toch moet de groen-rood-gele fan niet wanhopen. Blessin heeft de psychologische kwaliteiten om het mentale aspect binnen zijn spelersgroep op te poetsen en er, eventueel met wat meer tactisch realisme – desnoods met wat minder pressing en de tandem Makhtar Gueye – Marko Kvasina voorin -, voor te zorgen dat zijn team een zeer lastige opponent blijft voor elke tegenstander. De twee compartimenten van kwaliteit kunnen zich ook gedragen als communicerende vaten waarbij een daling aan één kant opgevangen kan worden door een stijging aan de andere, en daar moeten én kunnen Blessin en co naar streven.

Credits: vogel-app

Eerder verschenen:

Advertentie