Een opvallend gevleugeld schepsel klieft tijdens het Jupiler Pro League-seizoen 2021/22 door het Belgische luchtruim. Elke speeldag kiest het zo fris als een hoentje één wedstrijd uit, waarbij de hoofdvogel steevast wordt afgeschoten. Maak kennis met avis tactici, de tactiekvogel. Telkens zal dit gevederd voetbaltechnisch meesterbrein een opvallende tactische zet, een innovatief spelsysteem of een geniale wedstrijdkantelende ingreep vanuit de nok van het stadion met een adelaarsblik bestuderen en via dit platform aan u kenbaar maken. Eén ding is zeker: van de Kehrweg tot de Diaz Arena is elke stuntelige oefenmeester een vogel voor de kat.

Mijn aantal vlieguren schoot de voorbije week fameus de hoogte in. Na mijn wedstrijdbezoek in Eupen wou ik absoluut de landdoorkruisende oversteek naar het Venetië van het Noorden maken. Een stadsderby, die mis je liever niet. Tactisch geweldig interessant ook: bij Cercle lijkt de 3-4-3 al een vast recept te zijn, maar orkestmeester van blauw-Brugge Philippe Clement toonde zich met zijn systeemwijziging tijdens de pauze in het Dudenpark nog onzeker – of flexibel – wat zijn plan van aanpak betreft.

En het juk van de logge spits, dat werd opnieuw afgeworpen. Geen Bas Dost bij Club, wel een 3-5-2 met twee valse spitsen (Noa Lang en Charles De Ketelaere) en twee hoge nummers acht (Ruud Vormer en Mats Rits). Een systeem gebaseerd op beweging voor de bal, op individuele klasse en creativiteit, op collectieve snelheid van uitvoering. Op goede strakke liniedoorbrekende inspeelpassen ook, een kwaliteit waar het Matej Mitrovic bij momenten aan leek te ontbreken. Cercle begon best goed aan de partij op Jan Breydel, de dubbele bezetting aan beide zijden zorgde voor wat defensieve onzekerheid bij de thuisploeg, maar uiteraard was Club de betere ploeg. Hoewel de wedstrijd soms op een vroege oefenpartij leek doordat Club zo moest zoeken naar de geschikte manier om de opbouw in dit ‘nieuwe’ spelsysteem te verzorgen, was de voorsprong bij de koffie zeker verdiend te noemen. De treffer was van uitstekende makelij, een amalgaam van individuele kwaliteit.

Vanop het dak van de hoofdtribune aanschouwde ik een vreemde tweede helft. Cercle was lange tijd onmachtig om mogelijkheden en momenten van ruimte om te zetten in doelkansen, Club voetbalde bij momenten laks en zelfs ietwat doelloos, alsof een tweede doelpunt niet nodig was. Volledig in lijn met die geestesgesteldheid werden de enkele goede kansen die er wel waren om de groen-zwarte buren een finale klap toe te dienen niet benut. En toen was het tijd voor de tactische zet van Yves Vanderhaeghe.

Veel trainers kiezen er in de slotfase van een op een nederlaag afstevenende wedstrijd voor om een grote centrale verdediger voorin te posteren. Daarbij verliezen ze vaak uit het oog dat die zijn lengte pas kan verzilveren wanneer het leer effectief voorin geraakt. Vanderhaeghe schoof Edgaras Uktus uit Litouwen slechts één rijtje vooruit. Door het zwaartepunt van het team naar het middenveld te verschuiven, slaagde Cercle erin het evenwicht te bewaren en een slotoffensief op poten te zetten. Zo kwam het nog tot twee uitstekende kansen. Eerst kon de infiltrerende Utkus – jawel – een goede voorzet net niet voldoende beroeren, maar even later zette hij Rubio op weg naar de klasseflits – zie onderstaand beeldmateriaal op de vogelapp – die de ploeg van het klasseflitssysteem twee punten ontfutselde.

Eerder verschenen:

Advertentie